De zeven kruiswoorden (1-3)
De tijd vlak voor Pasen is een tijd van bezinning. Net als vorig jaar willen we jullie in de aanloop naar de herrijzenis van onze Here Jezus een week lang elke dag meenemen in een bijzondere maar korte overdenking. Vorig jaar bekeken we de dagen in deze week. Dit jaar staan we enkele dagen til bij een de zeven kruiswoorden. We kennen allemaal het verhaal van de lijdensweg die Hij voor jou, voor mij, voor ons ging. Toch lezen we vaak over de zeven kruiswoorden heen, het verhaal zelf is immers zo mooi en spectaculair, wat Hij voor ons deed, dat men vaak graag door wilt naar dat moment dat Hij voor onze zonden stierf. Juist daarom bekijken we deze kruiswoorden deze week, niet in een uitgebreide serie preken, niet in een uitgebreide serie studies. Nee, slechts met een korte overdenking die slechts een momentje van onze tijd zal vragen om het te lezen. Echter is het de moeite waard om hierover een uitgebreidere studie te doen. Wij staan telkens slechts stil staan bij een klein aspect.
Voor hen die toch graag een klein beetje meer informatie willen over de opbouw van de zeven kruiswoorden. De kruiswoorden zijn grofweg in te delen in drie delen:
1) De eerste drie, uitgesproken voor de duisternis
2) Het vierde kruiswoord, uitgesproken tijdens de drie uur durende duisternis
3) De laatste drie, uitgesproken ná de duisternis.
Vandaag nemen we jullie mee naar de eerste drie kruiswoorden.
Vader, vergeef hun, want zij weten niet wat zij doen – Lukas 23:34
Hoe bijzonder is dit. Nadat men Jezus gemarteld had, de doornenkroon op Zijn hoofd had geplaatst, Hij de Via Dolorosa had gelopen en men Hem gekruisigd had, sprak onze Heer zijn eerste kruiswoord. Natuurlijk weten wij nu dat Hij moest sterven voor onze zonden, dat Zijn kruis ons vergeving bracht. Maar hier in zijn moment van lijden sprak Hij zijn zorg uit. Zorg om hen die Hem tot dood brachten. Zorg om vergeving van hen, met name de romeinse soldaten en bevelhebbers, in dat moment. Naast de soldaten en bevelhebbers waren het ook de prominenten die hier ‘schuld’ hadden aan zijn kruisiging, zij geloofden niet dat Hij de verlosser was, zij waren zich er niet van bewust dat zij de Heer der heerlijkheid kruisigden. (1 Kor. 2:7 en 8) Voor hen allen vroeg Hij in Zijn lijden om vergiffenis. Zij wisten niet wat ze deden.
Voorwaar, zeg Ik u, heden zult u met Mij in het paradijs zijn – Lukas 23:43
Als de Here Jezus wordt gekruisigd op de schedelplaats, Golgotha, worden er met Hem twee misdadigers gekruisigd. Waar de een de spot met Hem drijft en Hem, alsof hij nog niet genoeg geleden heeft, hoont, is de ander overtuigd van zijn eigen schuld. Het is tegen deze misdadiger dat onze Heer, barmhartig als Hij is, Zijn eerste kruiswoord zelf uitvoert. Daar de man berouw heeft vergeeft Hij hem en verzekert hem een plek met Hem in het paradijs. Hoe belangrijk Zijn vergeving aan de man is blijkt uit het gebruik van het woordje voorwaar, let op! Niets kon de man nog scheiden van Jezus, zelfs de dood niet, daar zijn schuld beleden was.
Vrouw, zie, uw zoon – Zoon, zie, uw moeder – Johannes 19:26 en 27
Hoe zou zij zich gevoeld hebben, Maria? Hoe afschuwelijk moet het zijn geweest haar zoon daar zo te moeten zien lijden. De oude Simeon zei het haar al, ook haar hart zou doorboord worden. En toch op dat moment dacht Hij aan zijn naaste en droeg de Zorg voor Zijn moeder over aan Johannes. Toen wij voor deze serie overdenkingen de kruiswoorden bestudeerde zagen we de betekenis van de naam van Johannes: De Heer is genadig. Hij gaf Zijn moeder in al haar verdriet over aan de genade en liefde van de Heer. Buiten dat zijpaadje toont dit kruiswoord ons dat lid zijn van Zijn gezin bloedbanden overstijgt. Hij was het die Maria en Johannes verbond als moeder en zoon. Hij is het die ons zonen en dochters maakt van de hemelse Vader.
