Paulus kwam naar beneden

Op de Bijbelstudie hebben we stilgestaan bij de geschiedenis van Eutychus (Hand. 20:7-12). Zijn naam betekent de gelukkige. Tijdens de lange afscheidsrede van Paulus was deze jongeman in het open venster gaan zitten. Een gevaarlijke plaats! Door de slaap bevangen viel hij van de derde verdieping naar beneden, met dodelijke afloop. Hij mocht zich echter gelukkig prijzen met de aanwezigheid van Paulus. Paulus kwam naar beneden en wierp zich op Eutychus, sloeg zijn armen om hem heen, en zijn ziel keerde in hem terug. Met andere woorden: Eutychus werd weer levend.

In deze blog ga ik iets dieper in op deze geschiedenis, en wel vanuit pastoraal oogpunt.

Geestelijk gesproken daalde Paulus af naar het niveau van Eutychus om hem weer tot leven te kunnen wekken. Als iemand zo overmoedig is geweest om het randje op te zoeken, en daardoor van een bepaalde geestelijke hoogte naar beneden is gevallen, mogen we hem/haar niet dood laten liggen. Dat wil zeggen: we mogen hem niet zondermeer afschrijven. We zoeken hem op en slaan, figuurlijk gesproken, onze armen om hem heen, ook al noodzaakt dit ons om ‘naar beneden’ te komen. In de bovenzaal blijven en vanuit de hoogte op de dode neerkijken, is liefdeloos, en in strijd met de lessen in de bovenzaal (zie Joh. 13:1-17).

Laten we voor ogen houden dat we allemaal dood waren in onze overtredingen en zonden. Maar God die rijk is aan barmhartigheid, heeft ons vanwege zijn grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad, toen ook wij dood waren in de overtredingen, levend gemaakt met Christus (Ef. 2:1,4,5; vgl. Luk. 15:24). Hoe heeft God dit gedaan? Doordat Christus is neergedaald naar de lagere delen van de aarde (Ef. 4:9). Hij is uit de hemel neergedaald tot ons niveau. Hij heeft zich met ons, dode zondaars, vereenzelvigd door Zelf mens te worden en voor onze zonden te sterven op het kruis van Golgotha. Als we dit voor ogen houden, zullen we er misschien? minder moeite mee hebben om ‘naar beneden’ te komen als een Eutychus een dodelijke val heeft gemaakt.

We kunnen ons nauwelijks voorstellen hoeveel pijn en verdriet de ‘val’ van een Eutychus veroorzaakt bij gelovige ouders. Maar niet alleen bij de ouders, maar ook bij hen die rondom hem staan. Dit kan de nacht nog donkerder maken als dat hij al is. Toch is er hoop! Paulus is tot de dageraad bij ons (vs.11). Tot het moment dat de Heer Jezus komt, en de zon der gerechtigheid opgaat (Mal. 4:2), mogen we hoop putten uit de woorden van Paulus.

Als een Eutychus ‘levend’ wordt teruggebracht in het midden van de gelovigen, is er sprake van buitengewone vertroosting (vs.12). Daar eindigt deze geschiedenis mee, en een mooier slot zou ik voor deze blog niet kunnen bedenken.