Blogs

De zeven kruiswoorden (5-7)

Ik heb dorst! – Johannes 19:28

Urenlang hing onze verlosser aan dat ruwhouten kruis. Een doodstrijd zo gruwelijk dat wij het ons niet kunnen voorstellen. Een strijd gevoerd om onze zonden. Op Golgotha werd Hem tot driemaal toe drinken aangeboden. De eerste en de tweede keer bood men Hem zure wijn gemengd met gal aan om de pijn te verzachten. Hij weigerde toen om te drinken. De derde keer echter bood men Hem, volgens sommige vertalingen, water (met azijn) aan in plaats van (zure) wijn, en Hij dronk, want Psalm 69:22 moest in vervulling gaan. Niet lang daarvoor Hij tot de Samaritaanse vrouw gezegd: ‘Wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen (Joh. 4:14). Er is nog een ander detail bij dit kruiswoord dat opvalt. Hij leed dorst opdat wij geen dorst meer zouden lijden. Het is een Romeinse soldaat die onze Heer drinken aanbood. Een spons met zure wijn die op een Hysopstengel werd gestoken, werd daarvoor gebruikt. In Exodus zien we dat Hysop werd gebruikt voor het besprenkelen van de deuren met het bloed van het offerlam. Als een lam had men Hem naar de slachtbank geleid, en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht van zijn scheerders heeft Hij Zijn mond niet opengedaan. Hij heeft zich gewillig naar de slachtbank laten leiden om het werk te volbrengen dat de Vader Hem te doen gegeven had.

Het is volbracht! – Johannes 19:30

Tetelestai, slechts een woord in de grondtekst. Maar zo’n belangrijk woord. Na Zijn martelgang, Zijn kruisiging en de Godverlatenheid. Het werk was volbracht. Hij heeft onze zonder op zich genomen. De kloof tussen ons en de Vader is overbrugt. Het doel waarom Hij naar deze aarde was gekomen, was volbracht. Alles had Hij doorstaan, tot het einde toe was Hij gehoorzaam, en hoe heeft Hij ertegen opgezien: ‘ Laat deze beker aan mij voorbijgaan.’ Hij had Zijn taak volbracht, de zwaarste taak die ooit iemand op aarde heeft moeten volbrengen, en dat uit pure liefde voor Zij God en Vader en voor ons.

Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest – Lukas 23:46

Met het laatste kruiswoord maken wij eigenlijk een volmaakte cirkel. Hij richt zich weer tot Zijn Vader. Nog een laatste schreeuw die de stilte doorbrak, een schreeuw vol overgave aan Zijn God en Vader. Zes uur lang duurde Zijn doodsstrijd voor ons. Het was aan het einde van die zes uur dat hij Zijn geest in de hand van de Vader legde. Zoals er na de schepping na zes dagen van werk rust kwam op de zevende dag, kwam er na zes uren van een helse lijdensweg ook rust. Rust voor ons, voor onze zielen. Nadat Hij zijn geest in de handen van de Vader had bevolen, blies Hij zijn laatste adem uit en stierf Hij. Alles is volbracht. Door Zijn offer hebben wij rust en vrede ontvangen. Hij overwon voor ons de ergste straf die ons ten deel zou vallen, voor ons ging Hij dood.



1